Περί του Δωδεκαέδρου - Ο λόγος Φ σε όλο το Σύμπαν !

Η χρυσή τομή εκφρασμένη δια  του πυθαγορείου θεωρήματος              αποτελεί τον δημιουργικό Λόγο: (4 διαδοχικοί όροι της χρυσής ακολουθίας, αποτελούν πυθαγόρεια τριάδα)

          

  Εάν μελετήσει κάποιος τα πλατωνικά στερεά (υπάρχουν χιλιάδες μελέτες στο internet) Διαπιστώνει ότι η γεννήτρια όλων των στερεών και των απείρων αστέρων που είναι δυνατόν να προκύψουν από αυτά. Ουσιαστικά όλα τα συμμετρικά δημιουργήματα. (ορυκτά –φυτά- ζώα κλπ. ) Έχουν ως αφετηρία το πενταγωνικό δωδεκάεδρο. Δηλαδή τον αριθμό φ της χρυσής τομής.

Τα μόρια σχηματίζονται ακολουθώντας τα κρυσταλλικά πρότυπα των συνδυασμών των πλατωνικών στερεών.

Τα ηλεκτρόνια συμπληρώνουν τις στοιβάδες σύμφωνα με το πυθαγόρειο θεώρημα και την χρυσή τομή

[Ο λόγος της αποστάσεως μεταξύ των γραμμών λεπτής υφής προς την απόσταση μεταξύ των γραμμών του χονδρικού φάσματος, είναι ανάλογος με το τετράγωνο της σταθεράς α=137
Ο αρ. 137 εμπλέκεται με το φως στον κλάδο της φυτολογίας που μελετά την φυλλοταξία. Είναι γνωστό ότι αυτά αναπτύσσονται στρεφόμενα κατά 137,5 μοίρες, προκειμένου να εκμεταλλευτούν κατά τον καλύτερο τρόπο την πρόσπτωση του φωτός. Η γωνία που εκφράζει τον 1/Φ2 = 0,318 είναι 0,318*360ο = 137,5ο … ή 360ο - 137,5ο = 222,5ο. Έτσι πολλοί σύγχρονοι φυσικοί αντιλαμβάνονται ότι η σταθερά της λεπτής υφής «α» είναι μια καθαρή έκφραση του χρυσού αριθμού Φ]

εικ. Η ροή σε περιορισμένο χώρο δημιουργεί τις γνωστές  δομές των κανονικών στερεών. Οι στατικοί αυτοί κυματισμοί σχηματίζονται ως αποτέλεσμα ωρίμανσης και συντονισμού των παραγόντων που τους δημιουργούν. 

εικ. Οι σφραγίδες αυτών των ροών αναγνωρίζονται στα σύμβολα των αιθερικών κέντρων-chacras  

   

εικ. Η κατανομή της ύλης στους γαλαξίες και το σύμπαν ακολουθεί τον νόμο της χρυσής τομής 

Νέα συμπεράσματα αποκαλύπτουν ότι το σχήμα του σύμπαντος είναι ένα δωδεκάεδρο με πλευρές σε σχήμα πενταγώνου, όλες βασισμένες στη χρυσή αναλογία.
Ακόμη και οι σχετικές αποστάσεις των 10 πλανητών και των μεγαλύτερων αστεροειδών προσεγγίζουν το Φ
Η χρυσή αναλογία εμφανίζεται στις μαύρες τρύπες της θεωρίας της σχετικότητας. Οι μαύρες τρύπες εναλλάσσονται μεταξύ δύο καταστάσεων.
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται μια μαύρη τρύπα κάθε χρονική στιγμή εξαρτάται από την ταχύτητα περιστροφής. Στην εξίσωση για τον υπολογισμό της ταχύτητας αυτής περιέχεται και κάποια σταθερά, ο αριθμός του Σύμπαντος Φ

   

Είναι γνωστό ότι οι διαγώνιες που σχηματίζουν τον αστέρα του «κανονικού» πενταγώνου τέμνονται σε 5 σημεία που ορίζουν ταυτόχρονα και τις χρυσές τομές τους.
Μελετώντας τον άνθρωπο διαπιστώνουμε ότι ο νους των επιθυμιών δηλαδή των γεννητικών οργάνων βρίσκεται στο ½ του ύψους του σώματος. Ονομάστηκε δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού στο κέντρο του παραδείσου (του σώματος). Διαιρεί διαρκώς στα 2 τον ταλαίπωρο νου, ορίζοντας αντι-κείμενο επιθυμίας διαφορετικό από τον ίδιο και επιφέρει το χάος.
Μεταφερόμενος όμως ο νους στο ύψος του ομφαλού λαμβάνει την τιμή της χρυσής τομής φ = 1,618
Η τιμή αυτή είναι τιμή αναλογίας και έτσι ανταποκρίνεται στον αρμονικό λόγο της ανθρώπινης ψυχής που είναι αναλογία (λόγος) και όχι ακέραιος αριθμός (2).
Αυτό επιτυγχάνεται καθώς ο άνθρωπος συλλογίζεται την φανταστική ναρκισσιστική εικόνα  του αντικειμένου... Στην φαντασία ο εαυτός ταυτίζεται με το αντικείμενο που φαντάζεται. Ενώ η σχέση του φανταστικού ειδώλου με το πρωτότυπο περιγράφεται στην αυξομείωση  των Διοσκούρων με την Ελένη αίσθηση να ταξιδεύει... Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό γρίφο που η λύση του φυλάγεται ως "πολύτιμος αδάμας".

Η Χρυσή τομή είναι η θετική ρίζα της δευτεροβάθμιας εξίσωσης Χ–1/Χ = 1
Ας σημειώσουμε λοιπόν προσεκτικά ότι ο μοναδικός αριθμός από τον οποίο η αφαίρεση του «αντιστρόφου» του δημιουργεί την μονάδα είναι ο «άρρητος», αποκαλούμενος και χρυσός αριθμός Φ της χρυσής τομής και συνδέεται με τον αρ. 5 (το Δελφικό Ε) και την γέννηση του νοητικού μας προσώπου (Χριστού) ή ηλιακού ήρωα στην καρδιά μας

Παρατηρούμε ότι 1/φ +1/φ2 = 0.618 + 0,382 = 1

Υπάρχει δηλαδή η δυνατότητα της επιστροφής στην μονάδα δια μέσου του σημείου της χρυσής τομής που βρίσκεται στο σημείο του ομφαλού.
Η κατασκευή του τέλειου πεντάκτινου στην φαντασία γίνεται το σημείο επίκλησης της Θεϊκής μονάδας. Η κατασκευή του είναι ισοδύναμη με αυτήν της χρυσής τομής.

       Ο Ερμαφρόδιτος

 

   Μια ανθρώπινη φιγούρα εγγράφεται μέσα στο αστέρι των διαγωνίων του κανονικού πεντάγωνου. Αυτό όμως που προκαλεί έκπληξη είναι ότι ένας πεντάκτινος δευτέρας τάξεως (με μικρότερους πεντάκτινους στις κορυφές του) αρχίζει να θυμίζει έντονα τον άνθρωπο και τα δάκτυλα του. Οι άκρες των χειλιών, των ματιών και το μέσον του μετώπου σχηματίζουν τον πεντάκτινο του προσώπου. Όταν αθροίσουμε και τον αντιστραμμένο στο κέντρο του σώματος με κορυφή τα γεννητικά όργανα , δημιουργείται ένα σύνολο 6 πεντάκτινων. Άλλοι 6 πεντάκτινοι προστίθενται κατά τον μυστηριώδη γάμο των φύλων, για να δημιουργηθεί το πενταγωνικό δωδεκάεδρο «ο Θεός κατά χάριν». Μια αναφορά στον αιθερικό ερμαφρόδιτο. Δηλαδή τον ζωδιακό.  Η αστρολογία είναι μελέτη του αιθερικού σώματος.

  Μια γνωστή άσκηση οραματισμού προτείνει, εισπνέοντας να φανταστούμε το δωδεκάεδρο της χρυσής επιδερμίδας μας, να διογκώνεται...σε μια σφαίρα διαμέτρου διπλάσιας του ύψους μας. Κατά την επακόλουθη  παύση πριν την εκπνοή, συμπληρώνουμε τον διαμορφωθέντα χώρο με διαστρωματώσεις στα χρώματα του ουράνιου τόξου.  

  Παρόμοια αναφορά έχουμε στο Συμπόσιο του Πλάτωνα όταν ο Αριστοφάνης περιγράφει το σφαιρικό αλαζονικό όν που χώρισαν οι θεοί στα δύο. Κι από τότε τα δύο κομμάτια αναζητούν απεγνωσμένα να ενωθούν. Η φύση φαίνεται ότι υποκατέστησε την έλλειψη με την λειτουργία της αναπνοής...

Η μυστική δοξασία εξηγεί στην σειρά συμβόλων που αφορούν την δημιουργία. Ότι στο αρχικό σύμβολο του κύκλου με το σημείο, εμφανίζεται μια οριζόντια διάμετρος, Κατόπιν μια κάθετη ακτίνα, αποδίδει ένα Τ μέσα στον κύκλο.
Το Τ εξερχόμενο του κύκλου σχηματίζει τον αιγυπτιακό σταυρό ανκχ.
Ο σταυρός μέσα στον κύκλο, η σβάστικα, δείχνει τις κατευθύνσεις της  δημιουργικής ενέργειας. 

Η σβάστικα ευρίσκεται επί των όφεων ναγκάς (Διοσκούρων) όπως και επί της Αθηνάς και του Ποσειδώνα-Βαρούνα  άρχοντα των όφεων ναγκάς...

Τα στάδια αυτά αναφέρονται και στα βιβλία για τον Ναγκουάλ του Carlos Castanenda περιγράφοντας τα φωτεινά ωά των ανθρώπων. Συγκεκριμένα ο Δον Χουάν λέγει ότι ο μαθητής έχει το αυγό του χωρισμένο σε τέσσαρα τμήματα, ενώ ο κοινός άνθρωπος εμφανίζει μόνο δύο. Κι ότι είχε κάνει αποδεκτό έναν μαθητή που το είχε χωρισμένο σε τρία. Σε άλλο σημείο δίνει την πληροφορία ότι κατά την διάρκεια της συνεύρεσης τα δύο ανθρώπινα ωά συγχωνεύονται σε ένα.
Όλες αυτές οι δηλώσεις περιγράφουν τα στάδια των αλχημικών μεταβολών που υφίσταται το «πουλί» της ψυχής, πριν βγει από το αυγό του (πενταγωνικό δωδεκάεδρο-εικοσάεδρο).

Η φαινομενολογία του πεντάκτινου αστέρα 

Σχηματίζοντας την μορφή του αστέρα στην φαντασία διαπιστώνεται εύκολα, ότι αποτελεί τον αλάνθαστο δείκτη για την όλη κατάσταση της προσωπικότητας.
Εάν η κορυφή που αντιστοιχεί στο κεφάλι υστερεί σε μέγεθος έναντι των άλλων σημαίνει δυσλειτουργία του νοητικού κέντρου.
Οι δυσαναλογίες στις άλλες κορυφές υποδηλώνουν κόπωση ή ασθένειες των χεριών που παραπέμπουν στο καρδιακό ή νοητικό κέντρο και των ποδιών στο ηλιακό πλέγμα. Όταν είμαι εκνευρισμένος τον αντικρίζω αντιστραμμένο.

Ο σχηματισμός ενός τέλειου αστέρα στην φαντασία είναι ενδεικτικός για την επίτευξη μιας ορισμένης τιμής στην ενέργεια της προσωπικότητας. 

Είναι η κατάσταση που η Πυθαγόρειοι ονόμαζαν Υ.Γ.Ε.Ι.Α.

Η αυτοκριτική των Πυθαγορείων

 

Αυτό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι η σχέση της ακολουθίας
αν+1 = αν + αν-1 = φ, με την αυτοπαρατήρηση .
Οι αριθμοί 1,2,3,5,8,13.21.34.55.89,144… προκύπτουν από την πρόσθεση των δύο
προηγούμενων διαδοχικών όρων αν+1 = αν + αν-1

Η ακολουθία 2/1, 2+1/2, 3+2/3, 5+3/5, 8+5/8, 13+8/13, 21+13/21.......φ

Έχει αφετηρία τον αριθμό 2 Το υποκείμενο και το αντικείμενο της επιθυμίας και καταλήγει στον χρυσό αριθμό φ, όπου η αντίθεση έχει συγχωνευθεί σε μια αρμονική σχέση... ναρκισσισμού.

Η πορεία από το μέσον (1/2) του ανθρώπινου σώματος και τα γεννητικά όργανα (συμβολίζονται με τον σταυρό ή το τετράγωνο) στον ομφαλό (χρυσή τομή του ύψους της ανθρώπινης μορφής που εγγράφεται σε κανονικό πεντάγωνο).

Η ενέργεια της λίμπιντο επεξεργάζεται λοιπόν στο ηλιακό πλέγμα... πριν καταλήξει στον ζυγό της καρδίας για να διοχετευθεί στο κρανίο τον τόπο της σταύρωσης και του πυθαγορείου θεωρήματος.

Η νοητική διαδικασία   της αυτοκριτικής    «τι έπραξα?  τι έπρεπε να πράξω? »  Συμβολίζεται με το γράμμα  Υ από τους Πυθαγόρειους.

Αν θέσουμε ως παρονομαστή τον νου που αντιλαμβάνεται (διαιρεί) τον αριθμητή-συμβάν. Τότε ο επόμενος όρος της σειράς θα προκύψει αν προσθέσουμε την νοητική μας πρόθεση (παρονομαστή του προηγούμενου όρου) στο συμβάν που μόλις παρατηρήσαμε, δημιουργώντας έτσι τον νέο αριθμητή.

Ο νους θα συγκρίνει την νέα θέση σε σχέση με την προηγούμενη, δημιουργώντας τον νέο όρο της ακολουθίας κ.ο.κ.εναρμονίζοντας την προσωπικότητα με την πραγματικότητα του συμβάντος. Τοποθετούμαι δηλαδή υπό κρίσιν και τον ίδιο τον εαυτό μας σαν ένα μέρος του συμβάντος Και ακολούθως  επανεξετάζουμε ...

Η διαλεκτική της αυτοκριτικής ήδη από το τέταρτο βήμα της έχει προσεγγίσει την αρμονία... καθώς 4 διαδοχικοί όροι δημιουργούν μια πυθαγόρεια τριάδα (αδ,2βγ,ββ+γγ)

1. 2/1=2
2. 3/2=1,5
3. 5/3=1,67
4. 8/5=1,6
5. 13/8=1,625
6. 21/13=1,615
7. 34/21=1,619
8. 55/24=1,617
9. 89/55=1,61818

• φ=1,61803398874989484820458683436564
• 1/φ  =       0. 61803398874989484820458683436564
• 1/φ² =       0. 38196601125010515179541316563435
• 1/φ+1/φ² =    0. 99999999999999999999999999999999 = 1

 Το τετράγωνο του φωτός  φ  υποδηλώνει την  αντίστοιχη  ποιότητα στο επόμενο πεδίο. Οπότε το συνολικό άθροισμα των  λόγων προσεγγίζει την μονάδα στον νοητικό κόσμο.

   

• Ο Πυθαγόρειος Πλάτων αναφέρει τον  ακόλουθο πίνακα των αισθήσεων-στοιχείων                                              
• ΣΤΟΙΧΕΙΟ           ΑΙΣΘΗΣΗ  (κάθε νέα αίςθηση εμπεριέχει τις προηγούμενες)                  ΣΧΗΜΑ                               
• Αιθέρας              ακοή                  ηχος                                                                                        12εδρο -πενταγωνικό
• Αέρας                    αφή                 ήχος + δόνηση                                                                      8εδρο
• Φωτιά               όραση                  ήχος + δόνηση + χρώμα                                                     4εδρο
• Νερό                  Γεύση                  ήχος + δόνηση + χρώμα + γεύση                                      20εδρο
• Γη                  όσφρηση                  ήχος + δόνηση + χρώμα + γεύση + όσφρηση                6εδρο (κύβος)

                                                                                                              

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΔΔΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ	BUDDHA (sangs-rgyas)	VAJRA (rdo-rje)ΑΔΑΜΑΝΤΑ	RATNA(rin-chen)ΠΟΛΥΤΙΜΗ	PADMA (pad-ma)  ΛΩΤΟΥ	KARMA (phan-fas)ΔΡΑΣΗΣ
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΛΑ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΜΑΝΤΑΛΑ	VAIROCANA ΚΕΝΤΡΟ	VAJRASATTVA  ΑΝΑΤΟΛΗ	RATNASAMBHAVA ΝΟΤΟΣ	ΑΜΙΤΑΒΗΑ        ΔΥΣΗ	AMOGHASIDDIII  ΒΟΡΡΑΣ
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΌΦΟΥ ΤΟΥ	DHATU ISVARI	LOCANA	ΜΑΜΑΚΙ	PANDARAVASINI	SAMAYA TARA
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ	ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑ	ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ	ΙΣΟΨΥΧΙΑ	ΔΙΑΚΡΙΣH	ΟΛΟΚΛΗΡΩΣH
SKANDHA	ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ	ΜΟΡΦΗΣ	ΑΙΣΘΗΣΗΣ	ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ	ΣΥΛΛΗΨΗΣ
ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ	ΧΩΡΟΣ	ΥΔΩΡ	ΓΗ	ΠΥΡ	ΑΕΡΑΣ
Η ΙΔΙΟΤΗΤΑ	ΠΝΕΥΜΑ	ΣΩΜΑ	ΠΟΙΟΤΗΤΑ	ΛΟΓΟΣ	ΔΡΑΣΗ
ΤΟ   XPΩMA	ΜΠΛΕ	ΛΕΥΚΟ	ΚΙΤΡΙΝΟ	ΚΟΚΚΙΝΟ	ΠΡΑΣΙΝΟ
Ο ΠΑΡΑΛΕΙΣΟΣ	Og-mm (Akanistha)	mNgon'dgai (Abhirati)	dpal-ldan	Padma-brtsegs	Las-lab grub-pi
Η  ΑΙΣΘΗΣΗ	ΟΡΑΣΗ	ΑΚΟΗ	ΟΣΦΡΗΣΗ	ΓΕΥΣΗ	ΑΦΗ
ΤΌ ΡΙΖΙΚΟ ΜΑΝΤΡΑΜ	ΟΜ	ΧΟΥΜ	ΤΡΑΜ	ΧΡΙ	Α
ΤΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ	ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ	ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ	ΑΛΟΓΑ	ΠΑΓΩΝΙΑ	ΠΟΥΛΙΑ SHANG-CHANG
TO ΔΗΛHTHPIO ΠΟΥ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΕΙ	ΑΓΝΟΙΑ	ΟΡΓΗ	ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ	ΕΠΙΘΥΜΙΑ	ΖΗΛΕ1Α
Η ΜUDRA			Varacfa Mudra (Παροχή διδασκαλιών)	Dyana-Mudra (Διαλογισμού)	Ahhana-Μudra (Αφοβίας & προστασίας)
Ο ΑΝΤΙΠΟΔΑΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΣΑΜΣΑΡΑΣ ΜΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ	ΩΧΡΟ ΛEΎΚΟ ΘΕΏΝ	ΩΧΡΟ ΓΚΡΙΖΟ ΚΟΛΑΣΕΩΝ	ΩΧΡΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΑΝΘΡΩΠΩΝ	ΩΧΡΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ	ΩΧΡΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΙΤΑΝΩΝ

• Το 12εδρο αντιστοιχεί στον αιθέρα - ψυχή των στοιχείων και την αίσθηση της ακοής. 
• Το 20εδρο στο νερό και την αίσθηση της γεύσης των εγκεφαλικών εκκρίσεων  που συνοδεύουν την φαντασία των εσωτερικών διαστάσεων της ενόρασης. (βλ. νέκταρ) 
• Στον Τίμαιο του Πλάτωνα αναφέρεται ότι το 20εδρο-νερό διασπάται σε δύο 8εδρα και ένα 4εδρο (ομοιάζει με την διάσπαση του νερού σε 2 Η και Ο )
• Η φράση «δια του 20έδρου εγγράφεται το 12εδρο στην σφαίρα» (Ιάμβλιχος) φανερώνει ότι η αποκάλυψη του πνεύματος στην ψυχή επέρχεται με την ενόραση-συνείδηση.
• Μια άλλη προσέγγιση του δημιουργικού Πυρός έχουμε στην θεολογική διατύπωση του Λόγου: Λόγος στα μαθηματικά εννοείται η πράξη της διαίρεσης δύο αριθμών.  «Ο Λόγος ην παρά τω θεώ»  Ο διαιρούμενος Πατέρας (μονάς) και ο διαιρέτης (νους), ο Υιός. «Ο Λόγος σαρξ εγένετο». Ο αρχικός Λόγος-ήχος (αιθέρας) μετατρέπεται στον 2ο Λόγο της σάρκας-αφής την αίσθηση που ανέπτυξε η δεύτερη φυλή καθώς παγιδεύτηκε στα περιοδικά υπόλοιπα του χρόνου (dna). Επειδή  ο  Κρόνος-Χρόνος   καταβροχθίζει τα παιδιά του όπως το βουητό της Κυβέλης κατασπαράζει την σάρκα. Η τελευταία για να διατηρήσει την ύπαρξη της γεννά το νοητικό φως και το πεδίο συμβιβασμού της όρασης του κόσμου ... 

• Η τριβή των δύο αισθήσεων (ακοής και αφής) δημιουργεί το φως σε ανταπόκριση του οποίου σχηματίστηκε ο οφθαλμός στο κέντρο του μετώπου της τρίτης κυκλώπειας ερμαφρόδιτης φυλής.  Η ακοή και η αφή ήσαν οι αισθήσεις που αναπτύχθηκαν στις πρώτες δύο φυλές του γύρου μας.  Η όραση θεωρείται λοιπόν σύνθεση της ακοής με την αφή από μετεξέλιξη της τελευταίας.  Πρώτα αναπτύχθηκε η ευαισθησία στους κραδασμούς, δια της αφής και κατόπιν η όραση τους. Κάποτε ήμασταν μεγάλα αιωρούμενα αυγά, ελαφρώς διαφοροποιημένα μέσα στην σούπα των κοσμικών κραδασμών. Κατόπιν αποκτήσαμε περιβλήματα και ανεξάρτητα λειτουργικά συστήματα. . Έτσι στην Τρίτη φυλή διαπιστώθηκε ότι η αίσθηση που επιτεύχθηκε έγινε με πτώση του κραδασμού του φωτός. Το γεγονός αυτό δημιούργησε πρόωρη απολίθωση. Ή επιδερμίδα εμφάνισε φαινόμενα ορυκτοποίησης ή ξύλου. Κρίθηκε λοιπόν απαραίτητη η πόλωση της μορφής (γέννηση νέας καρδιοειδούς-μορφής) για να αυξηθεί η ένταση του κραδασμού της και να διατηρηθεί η κίνηση της. Έτσι συντελέστηκε ο χωρισμός σε φύλα, του προηγούμενου ερμαφρόδιτου ανθρώπινου τύπου.. Ακολούθησε η εμφάνιση της διοφθαλμικής οράσεως. Μαζί αποκτήσαμε χέρια και πόδια. (Η απόκτηση άκρων συνδέεται έτσι με την όραση). Η νέα αίσθηση που προέκυψε, ήταν η γεύση με τους δύο ακολούθους της. Την πείνα του αρσενικού για την καρδιοειδή μορφή του θηλυκού. Και την δίψα του θηλυκού για το καρδιοειδές σπέρμα του αρσενικού. 

• Στο γεωμετρικό κλειδί, το εικοσάεδρο αναλύεται σε δύο οκτάεδρα και ένα τετράεδρο. 20=8+8+4 τρίγωνα. Τα δύο οκτάεδρα (της αφής) θα τα συσχετίσουμε με τα δύο φύλα, εφόσον η ένωση τους με την παρουσία του πυρός (τετράεδρο) επανασυνδέει το νοητικό εικοσάεδρο του ύδατος.
• Το οκτάεδρο  (αέρας-σκέψη)  συμμερίζεται με το εικοσάεδρο (ύδωρ-φαντασία)  την  δομή ενός τριπλού σταυρού στο κέντρο. Χάρις σε αυτή την δόμηση της μορφής, γίνεται δυνατή η μετάβαση, στο ερμαφρόδιτο αιθερικό πρότυπο του 12.    Την φύση του τριπλού σταυρού ερευνά η αστρολογία  στον τόπο του κρανίου Γολγοθά ή  Ακρόπολη κατά προτίμηση. Ενώ ταυτόχρονα εξηγείται η αμνησία του ανθρώπινου γένους των 8 ζωδίων, αλλά και η θέωση  δια του εικοσαέδρου με τις 12 κορυφές-ζώδια.
• Ο τρόπος για να παράγεις τις 20 κορυφές του δωδεκάεδρου από τις 8 του κύβου είναι δια μέσου των πολικών τους σχημάτων. Με απλούστερη αναγωγή αυτήν του οκταέδρου σε εικοσάεδρο… (Οι χρυσές τομές των 12 ακμών του οκτάεδρου συνιστούν τις κορυφές του) 
•   Το οκτάεδρο του αέρα-αφής περιέχει το μυστήριο του Λόγου που έγινε σάρκα. Καθώς έχοντας την ιδιότητα της περιστροφής ως σβούρα δημιουργεί το φαινόμενο των ηλεκτρονίων που δίνουν την υλική ψευδαίσθηση...  
• (Τα 5 πλατωνικά στερεά αποκαλούνται και  παιχνίδια του Διονύσου-προσωπικότητας, με τα οποία οι Τιτάνες-όνειρο τον ξεγέλασαν πριν τον διαμελίσουν)  

Η κατασκευή της χρυσής τομής 

Στην περίμετρο του τετραγώνου αποδίδονται τα 4 στοιχεία:
1. η γη της χαράς του ενστίκτου
2. τα δημιουργικά ύδατα των συναισθημάτων (φόβος και λαγνεία)
3. το οργισμένο πυρ που εκπολιτιζόμενο μετατρέπεται σε νόηση
4. η διαισθητική αρχή του αέρα (θλίψη)

Η εκπαίδευση ξεκινά με την μετατροπή των οργισμένων οδόντων του πυρός σε ισορροπημένα νοητικά τρίγωνα. Πρόκειται για τον νόμο της οικονομίας, όπου ή απολίτιστη λεηλατική συμπεριφορά των επιθετικών ενστίκτων μεταβάλλεται σε εμπορική πράξη. Χάρις στην χρήση της διακριτικής νομισματικής μονάδας που έχει επιβάλλει η δικαιοσύνη της ανώτερης κρατικής ισχύος.

Η τρομολαγνεία των υδάτων της χαοτικής δημιουργικής φαντασίας, αποδίδει μακροπρόθεσμα δια της αισθητικής αγωγής την αντίληψη της ωραιότητας της χρυσής τομής. Η αποκοπή των γεννητικών οργάνων του Ουρανού από τον Κρόνο-χρόνο του παρόντος, προσδιορίζει την Αφροδίτη (χρυσή τομή) αλλά και τα Τάρταρα του τρόμου…

Η εξάχνωση των υδάτων της λαγνείας-φαντασίας με την νοητική χρήση του πυρός, επιτρέπει την ενορατική αντίληψη των επερχομένων μοιραίων γεγονότων. Αυτή είναι η διαισθητική αρχή του ατμού-αέρα (άτμαν-άτομο) που γεννά τον δικέφαλο Ερμαφρόδιτο. Την ικανότητα δηλαδή της αντίληψης των δύο όφεων-ρευμάτων της φαντασίας, φυγόκεντρο-εξωστρεφές και κεντρομόλο-εσωστρεφές.

   

  Ας υπεισέλθουμε τώρα στην γεωμετρική κατασκευή της αρνητικής τιμής της χρυσής τομής 1-ρίζα5/2 δια της χρήσεως της περιμέτρου του τετραγώνου της τελειοποιημένης προσωπικότητας. Τοποθετούμε λοιπόν τις δύο αδιαχώριστες πλευρές του ενστίκτου και των συναισθημάτων κάθετα ως προς την πύρινη πλευρά της νόησης, σχηματίζοντας ένα ορθογώνιο τρίγωνο με λόγο καθέτων πλευρών ½. Η τέταρτη πλευρά του αέρα τοποθετείται υποχρεωτικά στην υποτείνουσα ρίζα5 του τριγώνου δημιουργώντας την ποσότητα ρίζα5-1. Η δημιουργική ικανότητα του μέσου της οποίας ορίζει την Χρυσή τομή (1-ρίζα5/2)

Ως πυθαγόρειοι στοχαστές έχουμε αναγνωρίσει στην υποτείνουσα –ειμαρμένη του τριγώνου την ποιότητα της συνείδησης ως ικανότητα της ενορατικής της αντίληψης κυρίως στα πρωινά όνειρα που φέρνει ο Ερμής. Η χρυσή τομή δεν είναι λοιπόν τίποτε άλλο από την δράση που αναλαμβάνουμε υπακούοντας στην αναγνωρισμένη εσωτερική πνευματική υπόδειξη… 

Το δωδεκάεδρο ως κοσμικό δόγμα 

 εικ, Στην  γραφική απόδοση  του νόμου του Bernulli για την ροή εντός μιας σφαίρας,  αναγνωρίζεται το μοντέλο του κοσμικού δόγματος της δημιουργίας του κόσμου μας …

  

Στην Ησιόδειο μυθολογία η αρχική σφαιρική-νοητική οθόνη φέρει το όνομα του Ουρανού-Γαίας. Μετά την εγκατάσταση του μηχανισμού των Κυκλώπων δηλ. του τρίτου οφθαλμού 666 και των 12 διαιρετών-ακτίνων του άρχισε η Γιγαντομαχία, δηλαδή η προβολή των Γιγάντων του τοπίου (των βουνών και των νησιών) στην αύρα της νοητικής οθόνης. 

   Για όσους δεν έχουν διαβάσει το σχετικό βιβλίο της Dion Fortune παραθέτω μια από τις πολλές ανακεφαλαιώσεις που υπάρχουν στις σελίδες του: 

α) Πρώτα, γεννήθηκε το σύστημα των 3ων Δακτυλίων, που είναι το «Απόλυτο». Στο διάστημα, η κίνηση είναι η Αρχή. Όταν συμπληρωθεί μια περιφορά της, σχηματίζει τον Δακτύλιο-Κόσμο, ο οποίος προκαλεί ως αντίδραση την γέννηση του Δακτύλιου-Χάος• αυτός, με τη δευτερογενή επιοροή του, αναγκάζει τον Δακτύλιο-Κόσμο να σχηματίσει τον Αδιαπέραστο Δακτύλιο. Αυτό είναι το Τρία —ή Τριάδα.

β) Οι επιρροές που εισέρχονται και ρέουν προς τα μέσα, συγκλίνουν στο κέντρο σχηματίζοντας τον πνευματικό ήλιο και ακτινοβολούν προς την περιφέρεια. 

(Ο Κεντρικός Ηλιος είναι εκείνο το σημείο στο διάστημα που προσδιορίζεται στον χώρο άμα χαράξεις μια νοητή γραμμή από τον ήλιο του συστήματος σας και το άστρο που είναι γνωστό σαν «Άλφα του Κενταύρου» στην ευρύτερη περιοχή του ζωδίου της παρθένου)

Αυτές οι επιρροές είναι οι λεγόμενες Ακτίνες —ή Δωδεκάδα.  Οι Ακτίνες, όλες μαζί, σχηματίζουν ένα σύνθετο σύστημα, με το όνομα Ζωδιακός. Οι κινήσεις του Δακτυλίου Κόσμος γεννούν την Επτάδα —τους Κύκλους, που ονομάζονται και επίπεδα. Οι επαναλαμβανόμενες διελεύσεις των ακτίνων δημιουργούν 7 ομόκεντρους τοροειδείς Κύκλους που είναι τα Κοσμικά Πεδία. (Οι ακτίνες ταυτίζονται με τις ακμές των ζωδιακών οίκων) 

γ) Οι συγκλίνουσες γωνίες των στροβιλοειδών Ακτινών προκαλούν τις αποκλίνουσες ή εφαπτομενικές κινήσεις. Αυτές, όταν βρίσκονται σε αντίθεση, γεννούν τα Πρωτογενή Ατομα. Τα άτομα, καθώς κινούνται με τη σειρά τους κατά μήκος των διάφορων τροχιών, σχηματίζουν τα σύνθετα άτομα• η φυγόκεντρη δύναμη των τελευταίων, τα διαχωρίζει στα διάφορα επίπεδα όπου «κατασταλάζουν». Αυτά, όταν τελικά συνδυαστούν ξανά μεταξύ τους στο πιο εξωτερικό επίπεδο, μη μπορώντας να πάνε πιο πέρα, επιστρέφουν αναγκαστικά στο κέντρο. Τα άτομα τούτα ονομάζονται αποδημητικά. Τα άλλα, είναι τα λεγόμενα στατικά άτομα, γιατί αν και κινούνται, έχουν «καταλήξει» σε ένα επίπεδο.
Στην Κεντρική Ακινησία, λοιπόν, δεν υπάρχουν άτομα. Άτομα υπάρχουν μόνο στις Πρωτογενείς Κοσμικές Δυνάμεις. Στο πρώτο επίπεδο κινούνται τα άτομα που έχουν τριγωνική τροχιά• επομένως, ο Αριθμός αυτού του πεδίου βασίζεται στο τρία• αρχικά, το άτομο που έχει την απλούστερη μορφή εμφανίζει μόνο τρεις όψεις• Τα άτομα του δεύτερου πεδίου έχουν γι Αριθμό τους το τέσσερα, ενώ του τρίτου πεδίου έχουν το πέντε• το τέταρτο πεδίο έχει το έξι κ.ο.κ. έως το έβδομο πεδίο, που έχει το εννιά. Αυτοί οι Αριθμοί αναφέρονται σαν Δευτερεύοντες, ενώ οι Αριθμοί των Κοσμικών Δυνάμεων λέγονται Βασικοί. Εχεις, λοιπόν, σαν Βασικούς το ένα, το τρία, το επτά, και το δώδεκα• σαν Δευτερεύοντες, από το τρία έως το εννιά (συμπεριλαμβανομένου και του εννιά).
Το Πρωταρχικό Τριτογενές είναι το δέκα. Το Δέκα είναι ο Αριθμός της εξέλιξης, γιατί τ άτομα των δέκα γωνιών είναι εκείνα που εξελίσσονται.
Θ αντιλήφθηκες από τα προηγούμενα κεφάλαια, ότι τα Πρωταρχικά γεννήθηκαν διαδοχικά το ένα από το άλλο, και καταλήξανε σε κάποια σταθερή θέση, ακολουθώντας κυκλική διάταξη. Συμπλήρωσαν την πορεία τους και πέτυχαν τον ανώτατο βαθμό σύνθεσης για τον οποίο είναι ικανά. Οι δευτερεύουσες κινήσεις συνεχίζουν την πορεία τους κάτω από την επίδραση των μεταβλητών φάσεων των Πρωταρχικών.
Οι δευτερεύουσες κινήσεις υπακούουν στους νόμους της δικής τους φύσης και υπόκεινται ταυτόχρονα στις συνθήκες και τους νόμους των Πρωταρχικών.
Στις τριτογενείς, κάθε πεδίο ύπαρξης συνεχίζει την πορεία του, υποκείμενο στις επιρροές της φάσης που το δημιούργησε.
Για παράδειγμα, ο Δακτύλιος-Κόσμος έχει θετικές και αρνητικές φάσεις καθώς εκρέει και επανέρχεται. Οι Ακτίνες, επομένως, μερικές φορές ρέουν πιο γρήγορα στην αρνητική τροχιά που κατευθύνεται προς τα έξω, όταν επικρατεί στην «περιοχή» τους η αρνητική φάση του Δακτύλιου-Κόσμος, και μερικές φορές, πάλι, επιταχύνεται η εισρέουσα ή θετική όψη, καθώς το τμήμα του σύμπαντος τους καλύπτεται από τη θετική φάση.
Κάθε τμήμα των Ακτινών επηρεάζεται από τον κύκλο, από την περιοχή του οποίου περνάει. Επομένως, είναι ολοφάνερο ότι ένα «αποδημητικό» άτομο θα επηρεάζεται, σε μια δεδομένη στιγμή, από την Ακτίνα πάνω στην οποία ταξιδεύει, από τη θέση του πάνω στην Ακτίνα αυτή, ανάλογα με το αν βρίσκεται στην εκρέουσα ή στην εισρέουσα όψη, από το πεδίο από το οποίο περνάει και από τις φάσεις του Δακτύλιου-Κόσμος. Επομένως, αν θέλεις να καταλάβεις τις συνθήκες που επικρατούν σ ένα συγκεκριμένο αποδημητικό άτομο, δεν αρκεί να γνωρίζεις τις έδρες της τροχιάς του• πρέπει να γνωρίζεις και τις φάσεις των επιρροών στις οποίες ανταποκρίνεται η φύση του. Αυτό ονομάζεται «Αστρική Αστρολογία», αλλά οι φάσεις αυτής της αστρολογίας είναι τόσο απέραντες, που αφορούν μόνο τη ζωή των Ηλιακών Συστημάτων — όπως, αντίστοιχα, η πλανητική αστρολογία σχετίζεται και αφορά τις φάσεις των πλανητών. Το πλησιέστερο σημείο επαφής που έχετε εσείς οι άνθρωποι με την Αστρική Αστρολογία, σας είναι γνωστό σαν Ζωδιακός. Είναι φανερό, λοιπόν, πως όταν, μελετάς τη ζωή ενός ανθρώπου πρέπει σε σχέση με ,το ηλιακό σύστημα του οποίου αποτελεί μέρος και πρέπει, επίσης να μελετάς αυτό το ηλιακό σύστημα σε σχέση με τον Κόσμο. Η Αστρική Αστρολογία θα σου δώσει τις φάσεις της εξέλιξης.
Βλέπεις, λοιπόν, ότι υπάρχουν άτομα καθορισμένων τύπων που έχουν κατασταλάξει μόνιμα σε κάθε πεδίο και κινούνται σε σταθερές αποστάσεις από την Κεντρική Ακινησία. Ο τρόπος κίνησης γίνεται πιο κατανοητός αν φανταστείς την εξής εικόνα: ένα διάλυμα με διάφορα συστατικά τοποθετείται σ έναν γυάλινο σωλήνα που στροβιλίζεται γρήγορα στο άκρο ενός σπόγγου-σύντομα θα ξεχωρίσουν τα συστατικά μέρη του διαλύματος, ανάλογα με το ειδικό βάρος τους• το βαρύτερο, ή πιο σύνθετο, θα ωθηθεί προς την περιφέρεια και στο τέλος της διαδικασίας θα είναι ορατές οι κλιμακωτές «ταινίες» των διάφορων ουσιών. Αυτά τα άτομα έχουν προχωρήσει όσο τους επιτρέπει να προχωρήσουν στην εξέλιξη η φύση της ουσίας τους. Αντιλαμβάνεσαι ότι κάθε νέα φάση εξέλιξης φτάνει στο μεγαλύτερο βαθμό σύνθεσης που επιτρέπουν οι συντελεστές της• ύστερα καταλαγιάζει σε μια ρυθμική επανάληψη.
Η νέα φάση εξέλιξης που αρχίζει όταν η επόμενη φάση του Δακτύλιου-Χάος ανατρέπει τη σταθερότητα που έχει επιτευχθεί, ξεκινάει από εκεί που τέλειωσε η τελευταία φάση, γιατί έχει ήδη σαν σφραγίδα μέσα στη φύση της όλα όσα επιτεύχθηκαν κατά την τελευταία φάση. Ο Κόσμος είναι η ραχοκοκκαλιά πάνω στην οποία χτίζονται τα πάντα.

δ) Από την εξέλιξη των πρωτογενών αποδημητικών ατόμων που συμπλήρωσαν τις περιφορές των ακτίνων στους 7 κύκλους, γεννιούνται οι Μεγάλοι Οργανισμοί, τους οποίους θα ονομάσουμε ηλιακά συστήματα, σύμφωνα με τα πεδία τους. Η κεντρική συμμετρία της σφαίρας (του κεντρικού πνευματικού ήλιου) με την πρόοδο της εξέλιξης εκπίπτει στην αξονική συμμετρία των 7 ηλιακών συστημάτων-πεδίων

 Κατόπιν, έχετε τις αριθμητικές ομάδες. Αν αριθμήσετε τις παραπάνω ενότητες, θα δείτε τον τρόπο διαδοχής των αριθμών. Τα Σύμπαντα ή Ηλιακά Συστήματα βρίσκονται στην τέταρτη κοσμική φάση εξέλιξης.
Αυτά τα ηλιακά συστήματα ανυψώθηκαν σε διαφορετικά επίπεδα του σύμπαντος, ανάλογα με το Κοσμικό ειδικό τους βάρος. Αρχίζουν, δηλαδή, την εξέλιξη τους σε διαφορετικές φάσεις της Κοσμικής ανάπτυξης. Αλλά να θυμάσαι πως τα εξερχόμενα άτομα, για να χτίσουν το σύμπαν τους, συγκεντρώνουν ύλη από κάθε επίπεδο από το οποίο περνούν.
Δε θα ασχοληθώ λεπτομερειακά στην παρούσα μελέτη με εκείνα τα συστήματα που αναπτύσσονται σ επίπεδα διαφορετικά από το ανθρώπινο, γιατί θ απομακρυνθώ από τον άμεσο σκοπό μας.
Θα μελετήσουμε, όμως, τις φάσεις ανάπτυξης από τις οποίες πέρασαν τα συστήματα που γεννήθηκαν στο έβδομο Κοσμικό πεδίο• ένα παράδειγμα από αυτά είναι το ηλιακό σας σύστημα. Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν τη ζωή ενός συγκεκριμένου αποδημητικού άτομου το οποίο πρόκειται ν αποτελέσει τον ήλιο σας και το συνεπακόλουθο σύστημα πλανητών.
Θα θυμάσαι πως αυτό το αποδημητικό άτομο έχει κάνει το γύρο των Κοσμικών Ακτινών κι έχει περάσει από την εμπειρία των δώδεκα επιρροών τους, θετικών και αρνητικών, και ότι η σύνθεση του περιλαμβάνει ύλη κι από τα επτά Κοσμικά επίπεδα. Οι Αριθμοί του, επομένως, είναι
Τρία —εξαιτίας της επιρροής των τριών Δακτυλίων.
Επτά —γιατί έχει ύλη επτά τύπων.
Δώδεκα —γιατί επενεργούν επάνω του οι Δώδεκα Ακτίνες και γιατί καθένα από τα επτά επίπεδα ύλης θα έχει τον ιδιαίτερο Αριθμό του, από το τρία έως το εννέα.
Αυτό το άτομο, έχοντας αναδυθεί από τα γαλήνια επίπεδα της Κοσμικής ύλης και παίρνοντας όσο περισσότερη τέτοια ύλη μπορούσε ν αντλήσει από κάθε επίπεδο, φτάνει τελικά στο δικό του επίπεδο εκεί εγκαθιδρύεται μια ισορροπία μεταξύ των φυγόκεντρων και κεντρομόλων δυνάμεων του Κόσμου και του δικού του όγκου. Τότε καταλαγιάζει στην τροχιά του.
Όταν τα άτομα γίνουν σύνθετα, οι φυγόκεντρες δυνάμεις τα οδηγούν προς τα έξω και, συναντώντας τις τροχιές των Ακτινών που κυλάνε ακατάπαυστα, προχωρούν μέσω αυτών, γιατί οι τροχιές αυτές αποτελούν τις γραμμές της ελάχιστης αντίστασης.
Όταν φτάσουν στον επόμενο κύκλο, παραμένουν εκεί, γιατί βρίσκουν το επίπεδο της εσωτερικής βαρύτητας τους. Τότε, προσωρινά, ορισμένα από τα σύνθετα άτομα σχηματίζουν πρόσθετες συνάφειες και ξαναστρέφονται στην τροχιά μιας Ακτίνας. Επομένως, βλέπεις ότι μόνον όταν τα υπερβολικά σύνθετα άτομα του "Εβδομου Κύκλου σχηματίσουν «συμμαχίες», ξεκινούν το ταξίδι της επιστροφής στο σπειροειδές προς τον Κεντρικό Ήλιο.

Πηγή..